How Doctors Think: Chapter 1

"Most Errors in Medicine Are Mistakes in Thinking, Not Technical" - ความผิดพลาดในวงการแพทย์นั้นส่วนใหญ่เกิดจากกระบวนการคิด

ในตอนนี้ผู้เขียนเล่าเรื่องย้อนอดีตไปกว่า 30 ปีถึงวันแรกที่เขาทำงานเป็น intern ที่ Massachusetts General Hospital เขาเล่าถึงประสบการณ์ในห้องประชุมใหญ่ใน orientation session ที่มีแรงกดดันจากการที่ได้เป็น intern ในร.พ.นี้ซึ่งเป็นร.พ.เก่าแก่ และใหญ่ที่สุดที่สังกัด Harvard ในคืนแรกนั้นเขาก็ได้อยู่เวรทันที เป็นเวรที่เกิดเหตุไม่คาดฝัน ทำให้เขาต้องวกกลับมาตั้งคำถามกับตัวเองว่า ที่ได้เล่าเรียนมาตอนเป็นนักศึกษาแพทย์ที่ Harvard Medical School นั้น "ได้เรียน" จริงรึเปล่า

ผู้เขียนรับเวรจากรุ่นพี่ซึ่งบอกคร่าวๆ ถึงคนไข้ใหม่ 2-3 คนที่หมอที่ ER เพิ่งส่งขึ้นมาบน ward. William เป็นคนไข้ซึ่งมาด้วย uncontrolled hypertension ซึ่งตอนที่ผู้เขียนไปคุยก็ดูปกติดี แต่ฉับพลันก็เกิดอาการหัวใจวายแบบทันทีทันใด ด้วยความที่เป็น intern ใหม่วันแรก ผู้เขียนก็ชะงักและทำอะไรไม่ถูก โชคดีที่มีแพทย์รุ่นพี่เข้ามาเยี่ยมพอดี จึงได้ช่วยจัดการดูแลเบื้องต้นและ ในที่สุดก็ส่งคนไข้ไป OR. ผู้เขียนมาวิเคราะห์ในภายหลัง พบว่ากระบวนการเรียนการสอนใน medical school นั้นไม่เป็น paper cases ก็ไม่ใกล้เคียงกับของจริงโดยเฉพาะในผู้ป่วยที่มีอาการฉุกเฉิน ซึ่งการใช้ "shortcuts" นั้นมีความสำคัญมาก แต่โดยปกติใน medical school ไม่สอน shortcuts เหล่านี้

นอกจากนั้นการตัดสินใจในภาวะฉุกเฉินของหมอ ก็ขึ้นกับหลายปัจจัย (ไม่ใช่แค่ความรู้ความสามารถเพียงอย่างเดียว) รวมถึง สภาวะทางอารมณ์ ความตึงเครียดในขณะนั้น สิ่งเหล่านี้ล้วนมีผลต่อการตัดสินใจ และ การกระทำทั้งสิ้น ผู้เขียนยังได้พูดถึงประสบการณ์การเป็นอาจารย์คุมสอบ นักศึกษาแพทย์ โดยการใช้ simulation ซึ่งมีคนไข้หุ่นซึ่งตอบสนองต่างๆ ไปขึ้นกับการรักษาของนักศึกษา หุ่นป่วยเป็น acute pancreatitis ร้องเจ็บปวดและขอ morphine มีนักศึกษาหลายคนให้ morphine ซึ่งส่งผลให้การหายใจช้าลงและในบางกรณี (หุ่น) ก็เสียชีิวิตก็มี

---

In this chapter, Groopman described his early days as an intern at Massachusetts General Hospital. His first night as an intern went on quite well at first, but that changed after he met a new patient, William. William came with uncontrolled hypertension and he was admitted directly from the ER. During the interview, all of a sudden - William had 'super' acute heart failure. Groopman was panic. Luckily, another senior doctor came by and helped managing William to the operating room.

After the incidence, Groopman thought about the reason he could not respond quickly to that acute situation. Was it because he did not have enough knowledge? Was there something wrong with his training at Harvard Medical School? He concluded that medical schools typically do not teach students 'shortcuts'. Shortcuts are important, especially in emergent conditions.

---

*Jerome Groopman ปัจจุบันเป็น Professor (medicine) ที่ Beth Israel Deaconess Hospital (Boston). เขาจบแพทย์จาก Harvard Medical School และทำ internship กับ medicine ในรั้ว Harvard ที่ Massachusetts General Hospital. เขาเคยทำงานที่ UCLA Medical Center ก่อนจะย้ายกลับมาอยู่ที่บอสตัน.